Sagan af bleiku slaufunni

Myndarlegur maður á miðjum aldri gekk hljóðum skrefum inn í kaffihúsið. Hann fékk sér sæti við eitt borðið og gerði sig líklegan til að panta. Áður en hann komst svo langt varð honum litið á hóp ungra manna við næsta borð. Það fór ekki á milli mála að þeir voru að gera grín að einhverju í fari hans. Um leið og hann mundi eftir litlu bleiku slaufunni, sem hann var með í jakkahorninu, þóttist hann vita hvað hefði vakið kátínu ungu mannanna. Maðurinn reyndi að láta sem ekkert væri, enda vissi hann sem var að viðbrögðin voru sprottin af fáfræði. En það var erfitt að leiða glottið á andlitunum hjá sér. Hann leit beint í augu eins af ungu mönnunum, benti á slaufuna og setti upp spurnarsvip. "Þetta?"

Það var eins og við manninn mælt - vinirnir ráku allir upp skellihlátur. Þeim sem var ávarpaður tókst að stynja upp nokkrum orðum. "Fyrirgefðu, en við vorum bara að tala um hvað litla bleika slaufan væri æðislega sæt við bláa jakkann þinn!"

Maðurinn með slaufuna benti spaugaranum að koma og setjast við borðið hjá sér. Ungi maðurinn gerði eins og hann bað, þótt hann langaði hreint ekki til þess. Maðurinn með slaufuna sagði lágum rómi: "Ég geng með þessa slaufu til að vekja fólk til vitundar um brjóstakrabbamein. Ég geri það til heiðurs móður minni."

"Æ, það var leitt. Dó hún úr brjóstakrabbameini?"

"Nei, nei. Hún er lifandi og við góða heilsu. En það voru brjóstin hennar sem nærðu mig í frumbernsku og þau voru sá hlýi barmur sem ég hjúfraði mig upp að þegar ég var hræddur eða einmana. Ég er þakklátur fyrir brjóst móður minnar og þakklátur fyrir að hún er heil heilsu."

"Jamm," umlaði hinn. "Ég skil."

"Ég geng líka með þessa slaufu til heiðurs eiginkonu minni," hélt maðurinn áfram.

"Og er hún í fínu formi líka?" spurði ungi maðurinn.

"Já, hún er við hestaheilsu. Brjóstin hennar hafa veitt okkur hjónunum mikinn unað í ástarlífinu og þau nærðu okkar yndislegu dóttur. Ég er þakklátur fyrir brjóstin á konunni minni og fyrir að hún er heilbrigð."

"Og þú gengur þá líklega með slaufuna til heiðurs dóttur þinni líka?"

"Nei, það er um seinan að heiðra dóttur mína með slaufu. Dóttir mín lést úr brjóstakrabbameini fyrir einum mánuði. Hún hélt að hún væri of ung til að fá brjóstakrabbamein; þess vegna gerði hún ekkert í því þegar hún fann lítinn hnút í brjóstinu fyrir tilviljun. Hún fann ekkert til og þar af leiðandi hélt hún að það væri ekkert að óttast."

Unga manninum var greinilega brugðið og skammaðist sín, og nú var hann hættur að glotta. "Fyrirgefðu, mikið er leiðinlegt að heyra þetta."

"En í minningu dóttur minnar geng ég stoltur með litla bleika slaufu sem gefur mér tækifæri til að uppfræða aðra. Farðu nú heim og talaðu við konuna þína og móður þína, dæturnar og vinkonurnar. Og eigðu þetta …"

Maðurinn með slaufuna seildist ofan í vasa sinn og tók upp litla bleika slaufu sem hann rétti hinum. Ungi maðurinn mændi á hana, leit síðan upp eftir langa mæðu og spurði hvort hann vildi hjálpa sér að setja slaufuna á sig.

Í októbermánuði er sérstök athygli vakin á brjóstakrabbameini. Skoðaðu brjóstin reglulega og farðu í brjóstamyndatöku á tveggja ára fresti ef þú ert fertug eða eldri. Hvettu allar konur sem þér þykir vænt um til að gera slíkt hið sama.

Með kveðju

Rannveig

Athugasemdir

[Kolbrún Ásta Jónsdóttir (IP-tala skráð) 1.10.2006 kl. 18:11]

Þetta er virkilega góð saga og fær mann til að hugsa
Kvrpja Kolla

[Sandra Dís (IP-tala skráð) 2.10.2006 kl. 08:19]

Jibbý, ný færsla frá frúnni í Vorsabæ :-)
Þessi saga er alltaf jafn holl og góð lesning, hvet allar konur til að hugsa um þetta og karla til að styðja okkur konur í þessari baráttu. Allir að að skreyta sig með bleiku slaufunni!!
knús frá mér til þín sæta
Sandra Dís

[svava (IP-tala skráð) 3.10.2006 kl. 21:06]

Já þessi saga er góð lesning og upp með bleiku slaufuna. Bestu kveðjur í Vorsabæinn kveðja SVava

[Þóra (IP-tala skráð) 4.10.2006 kl. 18:24]

Aldrei er góð saga of oft kveðin;o) eða þannig sko... Góð saga!!! knús í bæinn Þóra

[Sandra Dís (IP-tala skráð) 6.10.2006 kl. 16:28]

Hvaaa.......ertu hætt?