Gulrætur í annarri og graslaukur í hinni

  Sigrún brá sér út í garð áðan og tók upp ALLAR þær gulrætur sem hún sá og VOILA... þetta er afraksturinn   Það er nú reyndar ennþá til hellingur af graslauk. 

Gulræturnar okkar köfnuðu í arfa sem ég hélt lengi vel að væru gulrótargrös   svo mikil er kunnáttan.  Komst síðar að því að þetta var valmúi eða eitthvað álíka og reytti eins og ég ætti lífið að leysa.  Ég er nú hissa yfir því að uppskeran yrði þó þetta mikil  

Ég ætla að gera þetta aðeins öðruvísi næsta vor!  Þá verður vandað meira til verka. 

Afhjúpun minnisvarðans í Timburhól

Við fjölskyldan vorum viðstödd afhjúpun minnisvarðans um hjónin í Vorsabæ þau Stefán Jasonarson og Guðfinnu Guðmundsdóttur í dag við Timburhól.      Þetta er hinn myndarlegasti minnisvarði sem listakonan Sigga á Grund gerði og það má með sanni segja að henni hefur tekist vel til.    Á þessari mynd eru systkinin með listakonunni, formanni umf. Samygðar, gjaldkera og formanni minnisvarðanefndar.  Systkinin frá Vorsabæ buðu svo í kaffi á eftir í Félagslundi þar sem borðin svignuðu undan kræsingum kvenfélagskvenna úr Gaulverjabæjarhreppi hinum forna.  Athöfnin fór öll vel fram og "veðurguðirnir" voru okkur nokkuð hliðhollir í Timburhól því þegar við vorum á leiðinni í Félagslund fór að rigna og hefur ekki stytt upp síðan  

Við Sigrún tókum nokkrar myndir í dag sem ég læt fylgja hér með              

 

Ranka fór í réttirnar...

já ég fór í fyrsta sinn í réttir á laugardaginn síðasta og buðum við Ásdísi Báru vinkonu Sigrúnar með okkur.  Þetta var hin mesta skemmtun og við hittum fullt af fólki... og fé   Ég held ég hafi bara aldrei séð eins mikið af kindum samankomnum á einum stað               Nú ef þið getið ekki sofnað eitthvert kvöldið er um að gera að koma hingað og telja kindur

Konur vs. karlar í hnotskurn!

Mamma og pabbi sátu við sjónvarpið.

Mamma segir:  Ég er þreytt, og klukkan orðin margt.  Ég ætla að fara

uppí rúm.  Hún fór inn í eldhús og útbjó nesti fyrir börnin, tæmdi

poppkornsskálina, tók kjöt úr frysti fyrir næsta dag, gáði hvað væri

eftir af kornfleksinu í pakkanum, fyllti á sykurkarið, setti sykur og

skeiðar á borðið og gerði kaffikönnuna tilbúna.


Svo setti hún nokkur föt í þurrkarann, setti þvottavélina af stað,

straujaði eina skyrtu og festi eina tölu.  Hún tók saman dagblöðin sem

lágu á gólfinu.

Hún safnaði saman nokkrum leikföngum sem lágu á borðinu, og setti

símaskrána niðu í skúffu, svo vökvaði hún blómin, tók úr

uppþvottavélinni og hengdi eitt handlæði upp svo það myndi þorna.


Hún stoppaði við skrifborðið og skrifaði miða fyrir skólann, setti

peninga á borðið fyrir börnin og tók upp eina bók sem lá undir stól.

Hún skrifaði eitt afmæliskort til vinkonu sinnar, setti frímerki á.  Svo

skrifaði hún minnismiða og lagði við hliðina á dagbókinni sinni.


Svo fór hún að þvo sér, setti á sig næturkrem, burstaði tennurnar og

greiddi sér.

Pabbin hrópaði úr stofunni; ég hélt að þú værir að fara að sofa.

Já sagði hún og hellti vatni í hundadallinn, og setti köttinn út.  Gekk

úr skugga um að dyrnar væru læstar.  Loks kíkti hún á börnin og talaði

við eitt þeirra sem enn var að læra.  Í svefnherbergi sínu stillti hún

vekjaraklukkuna, tók til föt fyrir morgundaginn, tók  rúmteppið af

rúminu.

Enn skrifaði hún 3 atriði á minnismiðann.

Á sama tíma slökkti pabbinn á sjónvarpinu og sagði við sjálfan sig; nú

fer ég að sofa - og það gerði hann.

PS.

Svo eru karlarnir hissa að við sofnum strax þegar við sjáum koddann okkar. 

Hva- er hún þá bara eins og við hin?

Ég er svo aldeilis hissa   Getur það verið að manneskjan sé stundum eins og drusla til fara?  Eigum við ekki öll okkar slæmu daga?  Það er nú varla alltaf hægt að vera eins og klipptur út úr tískublaði og fótósjoppaður í bak og fyrir     eða hvað?