1.apríl 1985

Mig langar að deila með ykkur smá sögu af mér og einni vinkonu minni.  Hún átti sér stað þann 1.apríl 1985 en þá vorum við á 11. ári. 

Við vorum úti að leika okkur og úti var gott veður í minningunni.  Svolítill vindur kannski en þurrt.  Það var búið að vera þurrt veður í þó nokkurn tíma.  Við vorum að leika okkur á bak við hús heima hjá vinkonu minni á Eyrarbakka, æskuslóðunum.  Við ákváðum að fara í indíánaleik   Á bakvið húsið hennar var stórt tún sem nágranni hennar átti og var vanur að hafa kindurnar sínar á.  Við ákváðum að fara þangað í indíánaleikinn og náðum okkur í fullt af steinum sem við röðuðum í hring.  Svo settumst við í indíánastellingu eins og sönnum INDÍÁNUM sæmir og ætluðum að kveikja varðeld.  Sem við og gerðum.  En það hefðum við ekki átt að gera   Því med det samme braust eldurinn út fyrir steinana og út fyrir girðingu, framhjá dúfukofa bræðra hennar, framhjá bílskúrnum og alla leið heim að húsinu hennar.  Vá hvað þetta var fljótt að gerast   Við urðum skíthræddar og hlupum upp í eldhús heima hjá henni og þar sat annar bræðranna að lesa DV.  Við reyndum að fá hann til að kíkja út um gluggann og sögðum honum að það væri kveiknað í úti en hann átti nú bágt með að trúa því þar sem var jú 1. APRÍL   En jú það tókst að lokum og hann hentist út og við á eftir, LOGANDI hræddar.  Við stukkum af stað til að ná í pabba vinkonunnar og fleira fólk til að hjálpa okkur við að slökkva eldinn því hann breiddist hratt út.  Ég man að afi einnar vinkonu okkar sá okkur og sagði að það væri réttast að flengja okkur   Við urðum svo hræddar á meðan allt liðið var að berja eldinn með kartöflupokum að við lokuðum okkur inni í herberginu hennar og grenjuðum

Dúfunum varð ekki meint af og það náðist að slökkva eldinn áður en hann náði í eitthvað MJÖG eldfimt en það þarf varla að taka það fram að við fiktuðum ekki með eld eftir þetta   Jaaaa fyrr en lööööngu seinna